شعری در وصف سنو
یادُم میِهِ از سنو وباغای سنو از دال و درخت وکوچه باغای سنو
از دامن دشت وپهن? سبز کبود از وسعت بیکران صحرای سنو
از میوه و زعفران وگندم وجوُ از خِستّک وبادُم و جوزای سنو
بنشین که برای تو موُ تعریف کُنُم از وّضع سنو وکارِبارای سنو
هر نقط? دِه برای موُ خاطراست پائین ده وُ وسط وُ بالای سنو
مِهرَش به دِلم نشسته تا روز اَبد با مِهر ومُحبّت است هر جای سنو
اَبریشم آن مُشابهِ نقره خام هَمچوُ زِرِ سُرِخهِ زُعفِرونایِ سنو
یَک دانگ کهِ مِلکییه دوَ تا حَضرِتییه این است حسابِ اُوهای سنو
جالزِقه وُ مندیل وُ کلاه نِمِدی اینا دِه قِدیم بُده لباسهای سنو
کَلجُوشِ وُ خیگینه وُ آش وُ توگی اینا همه هستند غذاهای سنو
گُوُروُنی وُ خاک کِشی وُ خِرمنِ کوبی اینا هَمهِ هَست جزء کارای سنو
هر جا که قدَم زنان روُم شهر دِگر یادمُ میه از گشت وگذارای سنو
اَبنیه تاریخ زِ دوران قدیم برجاست حَموُم و اَسّیاهای سنو
یک یک همه رفتند به صندوق عَدَم خالی شده از نفر سراهای سنو
کوُ لطف وصفا وُ محبّتهای قِدیم برگو که چه شد بُرو بیاهای سنو
تا وقتِ که زنده ایم اِلهی بِبینم سرزنده وپاینده همه جای سنو
از جُور حوادث و بِلاهای خطیر اَز پا نِفتد قامت رعنای سنو
چون باغ اِرَم همیشه سَرسبز بُود آن منظر دشت سبز زیبای سنو
هر روز ز روز پیش بهتر باشد دیروز وُ امروز وُ فردای سنو
سراینده(بی غرض)
کلمات کلیدی :
» نظر
حشتناک رانندگی برای2نفراز همشهریان عزیز مان بود